“Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan”

Oké, van de week moest ik dus aan deze uitspraak denken, een uitspraak die ik waarschijnlijk zelf ook weleens heb gebruikt zoals heel veel mensen. Maar opeens dacht ik ‘wat is dit eigenlijk voor grote onzin, ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan’. Het klinkt natuurlijk harstikke leuk, bekrachtigend en motiverend, maar is het eigenlijk niet precies andersom? Wat voor een hoge lat leggen wij voor onszelf en anderen als wij denken dat als wij iets nog nooit hebben gedaan het gewoon even kunnen? Als je alleen al kijkt naar het allereerste begin, hoe kinderen leren, letterlijk met vallen en opstaan, oefenen, oefenen en oefenen. Waar halen wij dan het idee vandaan dat als wij iets nieuws gaan proberen het wel gewoon even kunnen?
Je kan eigenlijk wel zeggen dat als wij iets nieuws leren dit met ‘falen en opstaan’ gaat. We moeten bereid zijn om te falen (hoe kak ook) en dan weer op te staan. Door dit falen leren we, wij krijgen veerkracht, je wordt slimmer en gaat je huidige gedrag aanpassen zodat je nieuwe manieren ontdekt om wel daar te komen waar je wilt zijn.
Eigenlijk is het ook een belediging voor mensen die jarenlang heel hard hebben gewerkt om datgene onder de knie te krijgen waarvan jij denkt dat jij het wel even gaat doen. Alsof het niets is… Zo werkt het gewoon niet, als je iets nieuws wilt leren moet je hard werken en op je bek durven gaan en waarschijnlijk zelfs meerdere keren…

Volgens mij hoort deze gezegde zo te gaan: ‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik zal zeker op mijn bek gaan’. Dit geeft zoveel meer vrijheid, genade en ruimte aan jezelf.

“Ik heb het al een keer gedaan dus ik weet dat ik mij moet voorbereiden”

En dan heb je nog die dingen die je al een beetje hebt geleerd maar waar je al een hele tijd niets meer mee hebt gedaan. Gelukkig is er een basis om op te bouwen maar ook hier mogen we geduld met onszelf hebben. Onszelf ook de ruimte geven om weer opnieuw te leren, open te staan voor nieuwe informatie over het onderwerp maar ook over jezelf.
Neem nu mijn stoere zus, mijn eigen Pipi Langkous die alles wel lijkt te kunnen en aan durft te gaan. Wat keek ik altijd naar haar op! Maar weet je wat het met haar is? Zij durft op haar bek te gaan en dan weer op te staan. Zij heeft die veerkracht en dat vind ik prachtig. Want als mijn zus bijvoorbeeld faalt in datgene wat zij aangaat dan ben ik echt niet bezig met dat ze heeft gefaald. Nee, ik kijk naar hoe zij durft te beginnen en ook weer durft op te staan als het even niet zo gaat als verwacht. Het is toch bijzonder dat wij vaak meer geduld en genade voor die ander hebben dan voor onszelf als het gaat om ‘falen en opstaan’.
Maar dus mijn stoere zus, zij is laatst weer begonnen met paardrijden en ook al had zij vroeger al veel ervaring opgedaan is zij toch weer begonnen met het volgen van lessen. Want zij weet dat dingen veranderen, ideeën over hoe dingen het beste gedaan kunnen worden, maar ook zijzelf is veranderd. Door weer op les te gaan geeft zij zichzelf de ruimte om te groeien in datgene wat ze al kon.
Zo ben ik zelf ook begonnen met iets ‘opnieuw te leren’, het opvoeden van een puppy. Wij krijgen namelijk over een paar weken een nieuwe pup en ook al hebben wij al een hondje opgevoed en heb ik al aardig wat ervaring opgedaan met honden, ben ik toch ook weer de boeken in gedoken. Want ons gezin is nu anders dan toen wij onze eerste pup hadden, ik ben nu anders, onze woonsituatie is anders en de pup is een ander ras. Al die veranderingen vragen ontwikkeling en groei.
Geven wij onszelf de ruimte om te groeien en aanvaarden wij onszelf als personen die altijd mogen blijven groeien zodat we beter kunnen worden door ‘falen en opstaan’?  

“Ik heb het nu al zo vaak gedaan en ga dit echt niet meer doen”

Dan zijn er nog die dingen die je al heeeeel vaak hebt gedaan en nog steeds niet lukken. Just give it up. Serieus, we hoeven niet in alles de beste te zijn, we hoeven niet alles te kunnen. Het is oké. Als je het al heel vaak hebt geprobeerd, als je alles hebt gegeven wat er in zit en het lukt nog steeds niet of je vindt er gewoon geen zak aan, doe het dan ook gewoon niet. Laat die dingen los die je geen energie geven en je alleen maar energie kosten. Durf hulp in te schakelen voor die dingen die jij niet kan en waar een ander juist wel heel blij van wordt, waar juist die ander zijn kracht ligt. Accepteer gewoon dat jouw talent daar niet ligt en geniet van het talent van die ander. Zoals die ander weer van jouw talenten kan genieten. Wij hebben elkaar als mensen nodig, dat is juist ook de schoonheid van de samenleving, zoals het woord het al zegt ‘samen-leven’.
Er zullen natuurlijk altijd dingen overblijven waar je niet onderuit komt hoe graag je dat ook wilt, en ik heb het ook niet over je verantwoordelijkheid afschuiven. Maar ik heb het wel over ‘loslaten’ en dan vooral het idee loslaten dat je alles zou moet kunnen. 

Dus sorry mensen, jammer maar helaas, nee we zullen niet alles kunnen en zullen elkaar als samenleving altijd nodig blijven hebben. Zolang je leeft zal je je moeten blijven ontwikkelen omdat het leven continue veranderd. En ja, dit zal gaan met ‘falen en opstaan’.  

Dus laten we onszelf alsjeblieft niet meer wijsmaken ‘ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan’. Maar laten we dit veranderen in; ‘ik heb het nog nooit gedaan dus ik zal zeker op mijn bek gaan’. Wat een ruimte zal dat geven!  

Zo dan ga ik dat nu even op een tegeltje zetten en ophangen in het toilet! 

Want het leven mag echt geleefd worden!

 Liefs,

Joëlle Gracia